به کلیه ناخالصی آب اصطلاحا TDS گفته می شود که واحد سنجش آنPPM می باشد. هر PPM ، یک گرم مواد جامد محلول در هر کیلوگرم آب است. اگر این سوال در ذهنتان مطرح شده است که مقدار مجاز ppm موجود در آب چقدر است متاسفانه باید گفت که اختلاف نظرهای بسیاری وجود دارد و دقیقا نمی توان گفت که مقدار مجار چقدر است. اما این را همه می دانیم که هرچه مقدار PPM موجود در آب بالاتر باشد، آب آلوده تر و هرچه این مقدار کمتر باشد آب پاکیزه تر است.
چرا گاهی اوقات آبی که تصفیه می شود تلخ می شود؟
تلخ شدن آب تصفیه شده بی ارتباط با TDS نیست. هرچه مقدار TDS پایین تر باشد آب تلخ تر می شود و هرچه بالاتر باشد آب شیرین تر می شود.
روش اندازه گیری مقدار TDS آب
ابتدار مقداری آب مطابق شکل روبرو داخل لیوان بریزید، سپس TDS متر را روشن کرده و به صورت عمودی و ثابت داخل لیوان قرار دهید. چند ثانیه صبر کنید تا دمای آب با سنسورهای داخل دستگاه تنظیم شود. سپس می توانید
مقدار TDS را که به وسیله عدد نمایش داده می شود ملاحظه کنید. بر روی اکثر TDS مترها دکمه ای بنام ” PAUSE ” وجود دارد. این دکمه زمانی که دستگاه داخل لیوان است عدد را به صورت ثابت (حتی اگر دستگاه را از داخل لیوان بردارید) نگه می دارد. در غیر این صورت اگر این دکمه را فشار ندهید زمانی که دستگاه را از داخل لیوان بیرون می آورید، عدد صفر و یا تغییر می کند.
مثال TDS :TDS آب مقطر صفر است و هر چه آب به صفر نزدیک تر شود تلخ تر می شود. تلخ شدن آب دلیل بر بد بودن یا مضر بودن آب نیست بلکه به این معنی است که دیگر املاح مفیدی در آن آب یافت نمی شود.
نکاتی در مورد TDS
– اکثر دستگاه های تصفیه آب دارای قسمتی هستند که « شیر میکس » یا «شیر تنظیم TDS » گفته می شود.
– به وسیله این شیر میکس یا شیر تنظیم TDS می توان مقدار TDS آب تصفیه شده را تنظیم نمود تا نه باعث تلخ شدن آب گردد و نه باعث از بین بردن املاح مفید آب.
– بهترین عددی که برای تنظیم TDS آب تصفیه شده در نظر گرفته می شود، بین 60 الی 140 و برخی نیز عقیده دارند تا 175 نیز خوب است.
– هرچه مقدار TDS پایین تر باشد نیترات آب کمتر است.
– اگر TDS آب پایین تر از 60 بیاید احتمال تلخ شدن آب بسیار است (حتی اگر در روزهای اولی که از دستگاه استفاده می کنید متوجه این تلخ شدن نشوید ولی به مرور زمان حتما متوجه خواهید شد).
– بهتر است زمانی که دستگاه تصفیه آب نو و جدید است مقدار TDS آن کمی بالاتر از مقدار دلخواهتان باشد. مثلا: اگر می خواهید مقدار TDS بین 70 الی 120 باشد، باید TDS را بر روی مثلا 200 رها کنید (حدودا 24 ساعت یا 48 ساعت طول می کشد تا TDS شما بین 70 الی 120 تنظیم شود).
نکته: به هیچ عنوان نمی توان مقدار TDS را بر روی یک عدد ثابت نگه داشت. مثلا اگر می خواهید دقیقا بر روی 100 تنظیم کنید امکان دارد با 5% تلورانس مثلا 105 یا 95 انجام شود.
شیر میکس یا شیر تنظیم TDS چیست؟
همانطور که متوجه شدید شیر میکس برای تنظیم TDS آب است و وجود آن برخی اوقات ضروروی و برخی اوقات نیز ضروری نیست. مثلا برای آب هایی که مقدار TDS آنها بالای 1000 است، احتیاجی به شیر میکس نیست. شیر میکس قطعه ای است که آب حاصل از فیلتر ممبران را با آبی که از فیلتر پنجم عبور می کند مخلوط می کند تا هم از تلخ شدن آب و هم از حذف تمام املاحی که وجودشان برای بدن لازم است جلوگیری کند.
اهمیت آب و بیماری های قابل انتقال از آب ناسالم
به دلیل اینکه آب نقش اساسی در بقای زندگی انسان ایفا می کند، در صورت آلوده بودن، توانایی زیادی برای انتقال انواع گوناگونی از بیماری ها و امراض را نیز دارد. این بیماری ها به وسیله باکتری های بیماری‌زا، ویروس ها، پروتوزوئرها و کرم ها در انسان ایجاد می شوند.
منابع و مخازن آب از جمله رودخانه ها، کانال آب ها، دریاچه ها و سدها به ویژه در مناطق گرمسیر، محلی مناسب برای انتشار این گونه بیماری ها هستند. این نوع مخازن آب، زمینه را برای رشد میزبان های واسط انگل ها مانند حلزون ها، ماهیان، گیاهان آبزی و ناقلان بیماری ها مانند پشه ها و سایر حشرات گزنده فراهم می‌سازند. علیرغم کوشش مسئولان برای تصفیه آب به خصوص در مناطق گرمسیر، این بیماری ها ممکن است ایجاد شوند. در نتیجه، قبل از برطرف ساختن آلودگی آب باید به وضعیت بهداشتی محیط زیست مردم رسیدگی شده و آموزش های لازم به آنها داده شود تا از آلودگی آب جلوگیری شود.
بیماری های با منشا آبی
معمول ترین شکل بیماری وابسته به آب، به ویژه آن شکلی که سبب آسیب بیشتری در مقیاس جهانی می گردد، شامل بیماری هایی است که با آب آلوده به ادرار و مدفوع انسانی، منتقل می شوند. آلودگی به این بیماری ها ، زمانی اتفاق می افتد که ارگانیسم بیماری زا به آب راه می‌یابد و این آب توسط فردی که به بیماری مصونیت ندارد مصرف می‌شود. از عمده ترین بیماری های این دسته، وبا ، حصبه یا تیفوئید، پاراتیفوئید، هپاتیت های مسری، ژیاردیانیز، لپتوسیپروسیس، تولادمیا، اسهال میکروبی و غیره هستند که یک مسیر از انتقال مدفوع تا خوراک داشته و بروز آنها به طور همزمان، بین افرادی که از یک منبع آب استفاده کرده اند مشخص می شود.
بیماری های منتقل شده از طریق آب دریا یا آب های مورد شستشو
بیماری های مدفوعی- دهانی ناشی از آب، امکان دارد به عنوان بیماری های منتقل شده توسط آب شستشو، طبقه بندی شوند. اکثر عفونت های اسهالی در آب و هوای گرمسیری، بیش از آنکه به عنوان یک بیماری ناشی از آب عمل نماید، به صورت بیماری های منتقل شده از طریق آب های شستشو عمل می کنند. گروه دومی از این بیماری ها تعدادی از عفونت های چشمی و پوستی را شامل می شوند که حتی اگر به طور معمول کشنده باشند، یک سری اثرات تضعیفی روی مبتلایان بجا می‌گذارند. بیماری هایی از این نوع شامل زخم ها و دمل های پوستی باکتریایی و تراخم و جذام می باشند.
بیماری های وابسته به آب
تعدادی از بیماری ها، به ارگانیسم های بیماری زایی مربوط می شوند که بخشی از دوره زندگی خود را در آب، یا در بدن حد واسطی که در آب زندگی می کند، می گذرانند، از این رو آلودگی در انسان، نمی تواند با بلعیدن حد واسط یا تماس با ارگانیسم دفع شده توسط مبتلا، ایجاد شود. اغلب این نوع بیماری ها، توسط کرم هایی ایجاد می شوند که بیمار را اذیت کرده و تخم هایی تولید می کنند که توسط ادرار یا مدفوع پخش می شوند. آلودگی از طریق نفوذ از جداره پوست غالبا بیشتر از آلودگی از طریق مصرف مستقیم آب است.
بیماری شیستوزومازیر (بیل هارزیا) مهمترین نمونه از این دسته بیماری ها است. دراکان کالیازیز (کرم گینه ای) مولد بیماری آبی دیگری است که در مناطق استوایی کاملا منتشر شده است. در این حالت میزبان حد واسط، سخت پوست ریزی است و آلودگی انسان به دنبال خوردن آب آلوده شود، با این سخت پوستان ریز اتفاق می‌افتد.
حشرات ناقل بیماری های وابسته به آب
بیماری هایی وجود دارد که توسط حشراتی منتقل می شوند که تغذیه و تولید مثل آنها در مجاورت آب صورت می گیرد، به طوری که گسترش آنها می‌تواند به قابل دسترس بودن منابع آبی مناسب، مربوط شود. آلودگی به این نوع بیماری هیچ ربطی به مصرف یا تماس انسان با آب ندارد. پشه هایی که مالاریا و تعدادی دیگر از بیماری ها را انتقال می دهند آب های راکد کم عمق، استخرها، حاشیه دریاچه ها و آب انبارها را ترجیح می دهند. حشرات سیمولیوم که بیماری انکوسرسیازیر (بیماری کوری رودخانه) را انتقال می‌دهند در آب های متلاطم تولید شده و با سیلاب ها، آبشارها و غیره، در ارتباط اند و یا در سدها و نیز توربین ها و غیره ایجاد می شوند.
بیماری های ناشی از مواد شیمیایی
به علت خواص حل کنندگی آب، بسیاری از ترکیبات می توانند در آب های طبیعی محلول باشند و برخی از آنها ذاتا برای زندگی بشر سمی هستند. خوشبختانه در اغلب موارد غلظت بسیاری از ناخالصی های ذاتا سمی، در آب های طبیعی معمولا خیلی پایین است با وجود این این هزاران ترکیب شیمیایی مورد استفاده درکشاورزی، منازل و صنعت وجود دارند که قادرند به آب های سطحی و زیرزمینی راه یابند. تأثیر مواد شیمیایی بر سلامتی، از دو طریق قابل بررسی است:
1- اثرات حاد، که در نتیجه مصرف آب آلوده ایجاد می شوند و کم و بیش بلافاصله اثر خود را آشکار می‌سازند.
2- اثرات مزمن، در نتیجه نوشیدن مداوم آب آلوده، خطراتی دراز مدت ایجاد می کنند. اثرات برخی مواد ذاتا خطرناک، پس از رسیدن به حد آستانه بروز می کند و چون غلظت آنها معمولا زیر حد مذکور است لذا اثرات نامطلوبی مشاهده نمی شود. بعضی آلاینده ها حد آستانه ندارند و بنابراین هر مقدار مصرف آنها ذاتا مضر است، ترکیبات سرطانزا از این الگو پیروی می کنند. بنابراین در مورد ترکیبات ذاتا سرطانزا مثل هیدروکربن های پلی آروماتیک (PAH)، تری هالومتان ها (THM)، ترکیبات اورگانوکلره و ارگانوفسفره و ترکیبات فرعی حاصل از فرایند گندزدایی (DBPs)، توصیه می گردد که از پایین بودن غلطت آنها در آب های آشامیدنی، اطمینان حاصل شود. این بدین معنی است که در برخی موارد، غلظت های قابل قبول، در حد قابل تشخیص یا نزدیک به آن است. بدین مفهوم است که رعایت اصول پیشگیرانه بهتر از ظهور اپیدمیک خطراتی واقعی است. برخی از عناصر آلوده کننده آب عبارتند از:
1- سرب: یکی از قدیمی ترین مسائل آلودگی شیمیایی در آب های آشامیدنی، ناشی از به کارگیری مخازن و لوله های سربی در لوله کشی شهری بوده است. آب های اسیدی نرم که از مناطق کوهستانی سرازیر می شوند، تمایل به انحلال سرب دارند به طوری که مقادیر قابل توجهی از سرب می‌تواند در آب حل شود، به ویژه در طول شب که آب در شبکه آبرسانی، راکد می ماند. سرب یک سیستم تجمعی است به طوری که تماس مداوم با آن، در نهایت می تواند اثرات سمی ایجاد کند و در طول سال ها، بسیاری از کشورها در راستای کاهش مقدار سرب در محیط زیست تلاش های زیادی نموده‌اند.
استانداردهای فعلی EC برای آب آشامیدنی، ماکزیمم غلظت سرب را 50 میلی‌گرم در لیتر تعیین کرده است اما به نظر می رسد که این سطح در راهنمای WHO ، نهایتا به 10 میلی‌گرم در لیتر کاهش یابد که دستیابی به آن، در نواحی با آب که قابلیت حل کنندگی سرب را دارد و نیز با لوله کشی سربی، مشکل خواهد بود. تصفیه شیمیایی آب با آب آهک یا سود سوزآور، قبل از توزیع آن انحلال سرب را کاهش می دهد ولی برای دستیابی به حد 10 میلی‌گرم در لیتر، احتمالا حذف لوله های سربی ضروری خواهد بود.
2- نیترات: ازت نیتراتی به طور طبیعی در بسیاری از خاک ها وجود داشته و بنابراین در اغلب آب های زیرزمینی و سطحی یافت می شود. خروجی فاضلاب ها هم مقادیر قابل توجهی نیتروژن دارند که قسمت عمده آن به صورت نیترات است. اگرچه تاکنون مضرات حضور نیترات در آب های آشامیدنی برای بچه ها و بزرگسالان، مشاهده نشده است، ولی برای نوزادان تا شش ماهگی خطرناک است. قبل از این سن، نوزادان فاقد فلورای باکتریایی طبیعی در روده خود بوده و نمی توانند نیتریت ناشی از احیای نیترات را در معده تحمل کنند. هر گاه یک نوزاد با شیشه ای که شیر آن حاوی 20-10 میلی‌گرم در لیتر نیتروژن نیتراتی است تغذیه شود، امکان جذب نیترات به خون و جلوگیری از انتقال اکسیژن و نهایتا احتمال بیماری مت هموگلوبین وجود دارد که به این حالت، بیماری نوزاد آبی گفته می شود.
3- فلوئورید: فلوئورید نمونه ای از سازنده های آبی است که در غلظت های کم، مفید ولی در غلظت های بالا مضر است. فلوئورید به طور طبیعی در بعضی از آب ها وجود دارد و حضور آن در آب های آشامیدنی روی پوسیدگی دندان به ویژه در بچه ها اثر بازدارندگی دارد. از این رو برخی دست اندرکاران بهداشت، فلوریددار کردن آب آشامیدنی را تا سطح 1 میلی‌گرم در لیتر توصیه می‌کنند. این توصیه اغلب از سوی افرادی که به مصرف مواد شیمیایی دارویی معترفند، به شدت مورد مخالفت قرار گرفته است. اگر سطح فلورید بیشتر از 5.1 میلی‌گرم در لیتر باشد، لکه های زردی روی دندان ظاهر می‌شود و در مقادیر بالا، ممکن است صدمات استخوانی ناشی از فلوروسیس رخ دهد.
4- آرسنیک: در برخی نواحی، به ویژه در مناطقی از آرژانتین، چین، هند، مکزیک و تایوان، آب های زیر زمینی حاوی آرسنیک تا غلظت های چند میلی گرم بر لیتر می باشند. در راهنمای WHO، میزان آرسنیک 10میلی‌گرم در لیتر توصیه شده است اگرچه سطح آن در استاندارد ECMAC ، (میلی‌گرم در لیتر) 50 می باشد. مصرف مداوم آب حاوی غلظت های بالاتر آرسنیک می تواند منجر به پیگمانتاسیون پوست و انواع گوناگونی از بیماری های گوارشی، خونی و کلیوی گردد.
5- سختی آب: شواهد آماری قوی موجود است که نشان می دهد بین افزایش سختی آب آشامیدنی تا 175 میلی‌گرم در لیتر و کاهش احتمال وقوع برخی انواع بیماری های قلبی، رابطه ای وجود دارد. این شواهد بیانگر این موضوع است که نرمسازی آنها اثرات نامطلوبی بر سلامتی افراد دارد. برخی روش های نرمسازی، مقدار سدیم آب را افزایش می دهند که این موضوع می تواند برای افراد دارای بیماری های قلبی و کلیوی، نامطلوب باشد.
بیماری های ناشی از آب آلوده
منشأ 80% از بیماری های انسان آب ناسالم است. سالانه حدود شش میلیون کودک در جهان جان خود را بر اثر بیماری های ناشی از آب ناسالم از دست می دهند. آب آشامیدنی قابل شرب آبی است که بی رنگ، بی بو، گوارا و عاری از فلزات سنگین و میکروارگانیزم های بیماری زا باشد.
معمول ترین شکل بیماری وابسته به آب، به ویژه آن شکلی که سبب آسیب بیشتری در مقیاس جهانی می گردد، شامل بیماری هایی است که با آب آلوده به ادرار و مدفوع انسانی، منتقل می شوند. آلودگی به این بیماری ها، زمانی اتفاق می افتد که ارگانیسم بیماری زا به آب راه یابد و این آب توسط فردی که به بیماری مصونیت ندارد مصرف شود. از عمده ترین بیماری های این دسته وبا، حصبه یا تیفوئید، پاراتیفوئید، هپاتیت های مسری، ژیاردیانیز، لپتوسیپروسیس، تولادمیا، اسهال میکروبی و غیره هستند که یک مسیر از انتقال مدفوع تا خوراک داشته و بروز آنها به طور همزمان، بین افرادی که از یک منبع آب استفاده کرده اند مشخص می شود.
بیماری های حاصل از آب ناسالم به تدریج و به مرور زمان گریبانگیر انسان می شوند. بیش از 700 نوع ماده شیمیایی مضر در آب کشف شده است که 78 نوع از آنها در آب های لوله کشی شهری دنیا شناخته شده اند، از این تعداد 31 مورد آنها سرطان زا هستند و 40 مورد باعث بیماری های کبد، کلیه، عروق و بیماری های عصبی می شوند. که در ذیل به برخی از آنها اشاره می کنیم:
کلر باعث مشکلات کبدی، کلیوی، سیستم اعصاب مرکزی و افزایش خطر سرطان می شود. هنگامی که کلر به عنوان گندزدائی کننده در تصفیه آب به کار می رود، در اثر ترکیب کلر با مواد آلی مثل اسید هیومیک تولید تری‌هالومتان‌ها THMs یا هالوفرم‌ها را می نماید، تری‌هالومتان‌های اصلی عبارتند از: کلروفرم (CHCL3)، برمودی کلرومتان (CHBrCL2)، دی‌برموکلرومتان (CHBr2CL) و برموفرم(CHBr3) .
شواهدی در دست است که این ترکیبات خاصیت سرطان‌زائی دارند، که برای سلامتی انسان ها جداً زیان بخش تشخیص داده شده اند. در شکل تصفیه آب به صورت رایج این گونه مواد همچنان در آب باقی می مانند و کلر اضافی باقی مانده نیز اثر زیان آور خود را بر سلامتی انسان ها وارد می سازد.
نیتریت باعث بیماری هایی از جمله اختلالات خونی، خطر سقط جنین، افزایش خطر سرطان و بیماری های تیروئید و دیابت می شود. نیترات یک تهدید بالقوه سلامتی به خصوص برای نوزادان است، چرا که باعث بیماری به نام «متهوگلوبینمی» یا «سندروم نوزاد کبود» می شود. هنگامی نیترات با خوردن غذا و نوشیدن آب وارد بدن می گردد، در روده به نیتریت بدل می شود، و بعد در خون با هموگلوبین (پروتئین ناقل اکسیژن در خون که رنگ سرخ ناشی از آن است) ترکیب و مت هموگلوبین را ایجاد می نماید، و به این ترتیب توانایی انتقال اکسیژن خون کاهش می‌یابد.
آب حاوی محلول نمک‌ها و فلزات زیان‌آور، که میزان آن با رسانایی الکتریکی و مجموع جامدات محلول، مشخص می گردد، متابولیسم سلولی و سوخت و ساز سلول‌های بدن انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در رسیدن غذا و اکسیژن کافی به نسوج و بافت های بدن اختلال ایجاد می نماید. این اختلال به صورت خستگی مفرط، ناراحتی های پوستی، ضعف در عضلات بدن، سردرد و … ظاهر می گردد. مواد زائد آب در سیستم گردش خون به صورت رسوباتی در جداره رگ ها باقی می‌مانند و موجب تصلب شرائین، فشار خون، کاهش کارائی کلیه ها و کاهش ترشحات مفید غدد بدن و نهایتاً سکته های قلبی، مغزی و سایر عوارض خطرناک می گردند.
فلزات سنگین از طریق نفوذ پساب صنعتی در آب آشامیدنی به انسان منتقل می شود. فلزات سنگین با توجه به توسعه شهرنشینی و صنایع که منجر به افزایش میزان فاضلاب و پساب تولید گردیده است، عمدتا از طریق دفع نادرست و غیربهداشتی فاضلاب شهری و پساب صنعتی وارد محیط زیست می گردند. فلزات سنگین شامل سرب، جیوه، روی، نیکل، کرم، کادمیوم و غیره می باشد. وجود فلزات سنگین در غلظت بیش از استاندارد در آب شرب باعث عوارض مختلف نظیر مسمومیت، حساسیت شدید، ضایعات کروموزومی، عقب افتادگی ذهنی، فراموشی، پارکینسن، سنگ کلیه، نرمی استخوان و انواع سرطان ازجمله سرطان پروستات می گردد.
میکروارگانیزم های بیماری زا از طریق نفوذ فاضلاب انسانی در آب آشامیدنی به انسان منتقل می شوند. از جمله این امراض می توان وبا، حصبه، اسهال میکروبی و خونی، هپاتیت، سل، دیفتری، انگل های خونی و کبدی را نام برد. عوامل بروز این بیماری ها که شامل تک یاخته ها، ویروس ها، باکتری ها، کرم ها و انگل ها می باشند، از طریق نفوذ فاضلاب در آب آشامیدنی به انسان منتقل می شود. بیماری های ناشی از آب آلوده سالانه نزدیک به یک میلیارد انسان را در روی کره زمین مبتلا می کند و باعث مرگ حدود 10 میلیون نفر می شود.
آرسنیک مشکلات پوستی، سرطان و اختلالات گردش خون را به بار می آورد.
آترازین، تومورهای سینه، مشکلات تولید مثل و مشکلات سیستم گردش خون را به وجود می آورد.
لیندان، تأثیر منفی بر روی کبد، کلیه، اعصاب، سیستم ایمنی و سیستم گردش خون می گذارد.
برومات و بنزن هر دو سرطان زا هستند.
آلومنیوم باعث آلزایمر و نارسایی کلیه می شود.
کلرید موجود در آب تأثیر بسیار مخربی در رشد مغزی کودکان دارد.
تنها 30% از آب های جهان شیرین هستند و مقدار بسیار ناچیزی از آن آب سالم و در حد استانداردهای جهانی است. آلودگی رودخانه ها و آب های زیر زمینی توسط سموم کشاورزی، فاضلاب مراکز صنعتی و شهری از منازل گرفته تا پساب های بیمارستانی، پوسیدگی و نشتی لوله های آب شیرین و فاضلاب ها امکان آبرسانی (آب سالم) را در تمامی دنیا تقریبأ غیر ممکن ساخته است.
نکات مهم
استفاده دائم از آب های معدنی ضمن تخریب بخش هایی دیگر از بدن انسان به دلیل بالا بودن املاح طبیعی در آن و نقل و انتقال آن با ظروف پلاستیکی که از آن سمومی مانند Dioxinو phenol-A Bis آزاد شده و وارد آب می شوند خود به بروز انواع سرطان ها که شایع ترین آنها سرطان سینه در بانوان و سرطان پروستات در آقایان است منتهی می شود. به همین دلیل اکثر تولیدکنندگان آب آشامیدنی بطری شده و آب معدنی در تمام دنیا، به استفاده از سیستم های تصفیه آب روی آورده اند.
جوشاندن آب فقط می تواند به از بین بردن بعضی از باکتری ها و انگل ها منجر شود. آلودگی های اصلی مانند نیترات، نیتریت یا آرسنیک به هیچ وجه با جوشاندن از بین نمی روند و به دلیل تبخیر شدن آب خالص آنچه باقی می ماند آلایندگی بیشتر با درجه خلوص بالاتر آلودگی است، و چون این بار با بی احتیاطی مصرف می شود باعث بروز بیماری های افزونتر می گردد.
بنابراین مردم در پی رسیدن به راه هایی برای بالا بردن کیفیت آب نوشیدنی خود هستند و برای رهایی از بیماری های ناشی از مصرف آب غیر بهداشتی ضرورت دارد که علاوه بر تصفیه آب توسط سازمان های دولتی مسئول، برای افزایش ضریب اطمینان آب را در محل مصرف نیز با استفاده از دستگاه های تصفیه آب خانگی مجددا تصفیه نمود تا از آبی کاملأ بهداشتی، سالم و گوارا بهره مند شویم.
